حسین منی انا من حسین

خدای خوبم، خدای بزرگم، ممنونتم

ممنونم از لطف و کرمت

لطف و کرمی که مثل خودت نهایت نداره

خدای مهربونم هیچ وقت فکرش رو هم نمی کردم که به جوونی زیارت حسینت رو نصیبم کنی تا من بیام و در جوار امام حسین و حضرت ابالفضل کاسه ی گدایی دستم بگیرم و برای تمام کسایی که از من التماس دعا داشتن گدایی بکنم .

آخ؛ چه صفایی داره وقتی که واسه ی بار اول میای و می ایستی میون بین الحرمین   

 مردد می شی ! تو دلت می گی "« حالا توی کدوم حرم برم؟».

تا اینکه بی اختیار کفشاتو از پات در میاری و میری طرف حرم ساقی عطشان کربلا تا رخصت بگیری واسه ی زیارت ارباب.

حالا می ایستی روبروی حرم ساقی، می خوای سلام بدی دستتو می گذاری روی سینت و خم میشی؛ ولی عوض اینکه بگی «السلام علیک یا ساقی عطشان ابالفضل العباس» بی اختیار و از روی عادت میگی «السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا»؛ اون وقته که یادت میاد امام رضا بود که جواز زیارت کربلا رو واست امضا کرد، آخه میدونی چرا؟

 چون امام رضا ولی نعمت ما ایرانیاست ؛ و ما ایرانیا هم هرچی که داریم از برکت وجود امام رضا داریم.

وقتی که با پای برهنه از حرم عباس می خوای بری طرف حرم ارباب، یادت میاد به تمام اون ناله هایی که توی روضه های امام حسین می زدی و از خدا می خواستی نصیبت کنه بیای کربلا و حالا تو میون بین الحرمین داری قدم می زنی تا برسی به حرم حسین «علیه السلام» و اینجاست که اگه سجده ی شکر به جا نیاری در حق خودت جفا کردی .

 خدا جونم ؛میگن شبهای جمعه تمام ائمه ی پاکت کربلا جمع میشن؛

 خدایا ؛ تو این لطف رو به من کردی تا یک شب جمعه کنار حرم حسینت دعای کمیل بخونم .

خدایا ؛ تو این نعمت رو به من دادی تا یک شب جمعه روبروی شش گوشه ی حسین بشینم و باهات راز و نیاز کنم.

خدایا ؛ تو این لطف رو به من کردی تا بتونم کنار شش گوشه ی حسین و زیر

گنبد ش دعا کنم دعایی که بدون شک مستجاب میشه .

خدایا شکرت که نصیبم شد برم میون بین الحرمین با صفای حسین بشینم و دعای عرفه بخونم . خدای مهربونم ممنونتم که این سعادت رو نصیب من کردی تا شب عید ولایت علی «علیه السلام» رو بروی ضریح با عظمتش زانو بزنم و اشک شوق بریزم، دعای توسل بخونم و قشنگترین شب زندگی مو تجربه کنم.

خدایا  شکرت که من تونستم شش تا معصوم رو زیارت منک و ازت می خوام قسمت هر آرزو به دلی بکنی تا کربلای حسینت رو ببینن.