آی آدمها که در ساحل نشسته شاد و خندانید !

آی آدمها که در ساحل نشسته شاد و خندانید !

آفتاب

برای من می تابدباران

برای من است که می گریدو نسیم

اگر برای آرامش من نمی وزید

حتما طوفان می شد

در فضایی که بذرها را

با باد برده اند

در هوایی که قلب ها

طپش سنگ ها را هم از یاد برده اند !

آنجا همه دارند اشک می ریزند ، توی سر و صورت خود می زنند ، هر روز کودکی را که در تاریکی و قحطی نور ، از گرسنگی و نبود دارو و محاصره ، جان داده است تشییع می کنند ، فریاد می کشند ، کمک می طلبند : یا للمسلمین ! نه حتی مسلمین ، بلکه :ای انسانها که راحت در خانه های خود نشسته اید ، با بچه های خود پارک می روید ، پیتزا و پپرونی می خورید ، فیلم می بینید ، کنسرت می روید ، می خندید ، ما ماههاست که در اینجا برق را بر رویمان قطع کرده اند ، گذرگاه رفح را بسته اند ، هیچ دارویی نداریم ، هر روز چندین زن و کودک و پیر و جوانمان را از گرسنگی و بیماری و آوار خانه هایی که اسرائیلیها خرابترش کرده اند می میرند و شما ... نمی گوییم به ما برق و آب و غذا و دارو بفرستید ؛ نمی گوییم بیایید اینجا با صهیونیستهایی که الفبای انسانیت را هم نمی دانند بجنگید ؛ نمی گوییم بیماران و مجروحانمان را به بیمارستانهای کشورهای خودتان ببرید ، نه نه ! اصلا این انتظارها را از شما نداریم ! آنها را بگذارید به عهده خود ما و کودکان ما که هر چیز نداشته باشند ، سنگ ها را که دارند و می توانند به خودروهای تمام مکانیزه اسرائیلی پرتاب کنند ، ما از شما فقط یک انتظار داریم و بس . اگر هم می بینید این انتظار ما زیاد است ، باز هم بی خیالش شوید و به کارتان ادامه دهید . انتظار ما خیلی ساده است : سکوت نکنید ! ما اینجا در غزه فکر نمی کنیم حداقل سخن گفتن و مصاحبه کردن درباره ما و مشکلات ما برای شما مشکلی ایجاد کند یا بودجه ای را از سرمایه های شما هدر دهد . کاری کنید که دنیا ما را ببیند . نمی دانیم چرا هیچ کس کاری به کار ما ندارد و انگار نه انگار که ما هم هستیم و آن هم این گونه !

نمی شود بخشی از روزنامه ها و مجلات و نشریاتتان را غیر از فحش دادن به دولتتان و گلایه از گرانی موز و کیوی به ما هم اختصاص دهید و عکسی از وضعیت ما چاپ کنید ؟ نمی شود صدا و سیمایتان بجز چند خط خبری که درباره غزه می خواند دو سه گزارش هم درباره ما تهیه کند ؟ نمی شود سخنرانان و شخصیتهای سیاسی چپ و راست شما در کنار حمله کردن به همدیگر ، چند کلمه هم راجع به ما حرف بزنند ؛ فقط حرف ! ما راضی نیستیم وقت شریفشان را بگیریم تا نکند از انتقاد به اصولگرایان و اصلاح طلبان باز بمانند و کشور عزیزتان به بلا مبتلا شود . نمی شود که وبلاگ نویسان شما ، در کنار شعرهای قشنگی که برای دوست پسر و دوست دخترشان می نویسند ، در کنار لینک آخرین موسیقی جذابی که فلان خواننده آمریکایی و اروپایی خوانده است ، در کنار مطالب بیشماری که درباره کردان و احمدی نژاد و خاتمی و کروبی و قالیباف و گلشیفته فراهانی و مایکل جکسون و ... می نویسند ، دو کلمه هم راجع به غزه و رفح و دخترکان غمدیده ما که سالهاست حتی یک لبخند کوچک هم بر روی لبانشان نیامده است بنویسند ؟ اگر این کارها هزینه ای هم برای شما دارد به خدا حاضریم این هزینه را هم بدهیم اما دنیا ما را ببیند ؛ فقط ببیند ؛ حتی هیچ کار دیگری نکند ؛ فقط ببیند تا د ر روزی که انسانها را به خاطر کارهای نکرده شان محاکمه می کنند ، ما هم حجتی برای اقامه دعوی داشته باشیم . برادران و خواهران ! ما از کشورهای عربی و اسلامی دیگر انتظاری نداریم ؛ اما از مردم مسلمان ایران همین یک انتظار کوچک را داریم : لطفا ما را ببینید .

بچه های وبلاگ نویس ! دوستان عزیز ! به قدر چند کلمه هم که شده است ساکت ننشینید !