سفارش تبلیغ
صبا ویژن

فزت و ربالکعبه

علی که بود؟
 


مگر می توان علی را به زبان بشر معرفی کرد؟مگر پیامبر نبود که خطاب به او فرمود:ای علی!
کسی تو را نشناخت جز خدای تو و من پیامبر.
پس چگونه می توانیم اورا معرفی کنیم و حقیقت اورا تصویرنماییم؟آنچه در معرفی ذکر می شود شامل بخشی از ابعاد وجودی اوست.او در جهان وجود چنان آبرویی کسب کرد که اگر شبهه شرک نبود،تا حد معبود بالا می رفت و تا سرحد تقدیس ستوده می شد.نه تنها مردم زمان و محیط او علی را نشناختند،برای عصر و زمان ما هم او وجودی نشناخته است.
او کوهی از عقل و ولایت و کانون خرد و فضیلت بود.نوری بود که در دل شبهای تار می درخشید و مردم را به سوی حقیقت دعوت می کرد.با نام علی نام اسلام به ذهن می آید،همان گونه که بانام اسلام نام علی همراه است.او پناهگاه پاکان و پرهیزگاران بود و حامی و یاور ملت.چنان به رشته محکم ایمان چسبیده بود که گویی با آن پیوند ابدیت دارد.همان گونه که ابن عباس گفته بود:مانه مانند اورا دیده ایم و نه نظیر اورا ازکسی شنیده ایم.
هیچ کس چون علی درمیان جمع نبود:جمع فقیران،پیران،کودکان یتیم،بیوه زنان و...وهیچ کس چون علی در عین زندگی در جمع تنها و غریب نبود.به زندگی جمعی عشق می ورزید ولی جمعش چنان نابسامان بود که او ناگزیر می فرمود:به خداسوگند دوست دارم که خدا مرا ازمیان شما ببرد و به سوی رحمت خود فرا خواند.
به فرموده قرآن که آدمی سه روز مهم در مرگ و زندگی دارد امام علی هرسه آن را به بهترین وجه واجد است:روز تولدش درخانه خدا،روز شهادتش در مسجد خدا و روز قیامت هم در آغوش رحمت خداست.او به جهانیان ثابت کرد که"لِلحَقِّدَولةً و للباطِلِ جَولَة"حق برای همیشه جاودان می ماند و باطل پس از چند صباحی نابود می گردد.

 

مقام حضرت علی‌(ع) از زبان نبی اکرم(ص)

پیامبر عالیقدر اسلام(ص) می‌فرماید:
مَنْ ارادَ أنْ یَنْظُر الی نوحَ فی تَقْواهْ
وَ الی ابراهیمَ فی حِلْمِهْ ,
وَ الی موسی فی هَیْلتِهْ ,
و الی عیسی فی عِبادَتِه ,
فَلْیَنْظُرَ الی عَلیِّ بن ابیطالب   (بحارالانوار ج39 / ص35 )
هرکسی بخواهد به تقوای نوح(ع) بنگرد,
و نیز به حلم و بردباری ابراهیم(ع) بنگرد,
و نیز به هیبت و شکوه موسی(ع) بنگرد,
و نیز به عبادت عیسی(ع) بنگرد, باید آن شرائط را فقط در شخصیت والای علی‌بن ابیطالب جستجو کند.

ایمان حضرت علی(ع) از زبان نبی اکرم(ص)
نبی مکرم اسلام(ص) می‌فرمایند: لَو انَّ السَّماواتِ وَالاَرضِ وُضِعَتْ فی کَفَّةٍ وَ وُضِعَ ایمانُ علیٍّ فی کَفَةٍ لَرَجَحَ ایمانُ علی(ع)
هر آینه اگر همه آسمانها و زمین در کفه‌ای از ترازو و ایمان علی(ع) در کفه‌ دیگرش گذاشته شود, حتماً کفه ایمان علی(ع) سنگین‌تر خواهد بود.

علم حضرت علی(ع) از زبان نبی اکرم(ص)
پیامبر خدا(ص) فرموده: انا مدینة العلم و علیٌّ بابها  ینابیع‌المودة ج1 / ص 85
من شهر علم و علی دروازه‌ی آن است.

                        

شهادت
وقتی که عبدالرحمان بن ملجم مرادی صبح روز 19 ماه رمضان در محراب مسجد کوفه

ضربت شمشیرش را بر فرق امیرمؤمنان علی(ع) در هنگام نماز فرود آورد و آنحضرت

در خاک و خون غلطید و فرمود:
بسم‌الله وباالله و علی ملة رسول‌الله فزت و رب‌الکعبه ( منتهی‌الامال ج1 / ص 174)
به خدای کعبه رستگار شدم, آنگاه از خاک محراب برمی‌داشت و بر فرق سرش می‌ریخت و می‌فرمود:
منها خلقناکم و فیها نعیدکم و منها نخرجکم تارة اخرت  ( طه / 55)  
ما شما را از خاک آفریدیم و در آن باز بازمی‌گردیم و از آن نیز بار دیگر شما را بیرون می‌آوریم.
مردم کوفه به سر وصورت خود می‌زدند و فریاد و اعلیاه سر می‌دادند, جبرئیل هم در میان زمین و آسمان فریاد برآورد و می‌گفت: تَهَدَّمَتْ وَاللهِ ارکانُ الْهُدی وَانْفَصَمَتْ العْرُوَةُ الْوُثقی, قُتِلَ ابْنُ عَمَّ الْمُصْطَفی, قُتِلَ علیٌّ الْمُرتَضی 
منتهی‌الامال ج1 / ص 174
به خدا پایه‌های هدایت فروریخت و دیواره‌ی عروة الوثقی (دژ پولادین آیین خدا) در هم شکست و پسرعموی محمد مصطفی به قتل رسید, علی مرتضی به شهادت رسید.