در یـکـى از جـنـگها, رسول خدا(ص ) با مشکل بى آبى مواجه شد. (حضرتش در حالى که به سنگى اشـاره مـى کـرد) بـه مـن فـرمود: على ! برخیز وبه جانب این سنگ برو وبگو:من فرستاده رسول خدا(ص ) هستم , از تو مى خواهم که براى من از خود آب جارى سازى ! سـوگـند به خدایى که وى را به پیامبرى گرامى داشت , همین که پیام آن حضرت را به آن سنگ رسـاندم ناگهان دیدم زایده هایى شبیه پستان گاو بر روى سنگ ظاهر شد و ازهمان زایده ها آب جریان یافت .
مـن بـسرعت نزد رسول خدا(ص ) آمدم وآنچه واقع شده بود گزارش کردم . حضرت فرمود: على ! برو از آن آب برگیر. مردم هم آمدند ومشکها وظرفهاى خود را پر کردند,پس از آنکه خود نوشیدند و وضو ساختند وچارپایانشان را سیراب ساختند و... این فضیلتى بود که خداوند - عز وجل - از میان اصحاب , تنها مرا به آن مفتخر ساخت .
عـن على (ع ) قال :... فان رسول اللّه (ص ) کان فى بعض الغزوات ففقد الماء فقال لى : یاعلى ! قم الى هذه الصخرة و قل : انا رسول رسول اللّه , انفجرى لى ماء - واللّه الذى اکرمه بالنبوة لقد ابلغتها الرسالة فـاطلع منها مثل ثدى البقر - فسال من کل ثدى منها ماء فلمارایت ذلک اسرعت ... فاخبرته فقال : انـطـلـق یـا عـلـى ! فخذ من الماء و جاء القوم حتى ملؤوا قربهم و اداوتهم و سقوا دوابهم و شربوا و توضؤوا فخصنى اللّه عزوجل بذلک . ((331))
